एक माझी गझल
मांडले मी मला तुझ्या पटावर
खेळणे हे अता तुझ्या मनावर
आसवे रोखली जरी किती मी
हुंदक्यांचा तरी सुरूच वावर !
हे ऋतू अंग चोरुनी उभे अन्
मी असा आवरूनही अनावर !
एक माझी गझल मला पुरेशी
(भट म्हणाले मला , तिलाच सावर !)
मी कशाला मरू दुज्या कुणावर !
नांव बदलूनही जुना तोच मी !
भ्रमर येतो जसा पुन्हा फुलावर !
... देवीदास हरिश्चंद्र पाटील
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा